Το επίθημα –gil δηλώνει ενδιαφέρον και κατασκευάζει ουσιαστικά από πρόσωπα, συγγενείς και τίτλους, δημιουργώντας οικογενειακά ονόματα και ονόματα ομάδων. Στην τρέχουσα τουρκική το επίθημα χρησιμοποιείται κυρίως στον προφορικό λόγο (σε συγκεκριμένες περιοχές της Τουρκίας) και δεν επηρεάζεται από κανέναν κανόνα αρμονίας φωνηέντων, δηλαδή παραμένει πάντοτε ως έχει. Όταν προσκολλάται σε κύρια ονόματα δεν χρησιμοποιούμε την απόστροφο.

Παραδείγματα:

Ahmet > Ahmetgil η οικογένεια του Αχμέτ
Mustafa > Mustafagil η οικογένεια του Μουσταφά
doktor > doktorgil γιατρός (εδώ δηλώνει οικειότητα με τον γιατρό)
Ayşegil evdeymiş, η Αϊσέ είναι στο σπίτι (εδώ δηλώνει ενδιαφέρον και οικειότητα με την Αϊσέ)

Όταν χρησιμοποιείται με λέξεις που δηλώνουν συγγένεια, συνήθως μπαίνει μετά από κτητικές επιθήματα:

kardeş > kardeşimgil η οικογένεια του αδερφού μου
baba > babangil η οικογένεια του πατέρα σου
hala > halasıgil η οικογένεια της θείας του

Με το επίθημα αυτό στον πληθυντικό δημιουργούνται και οικογένειες ζώων και φυτών:
defne δάφνη > defnegiller δαφνοειδή
domuz χοίρος > domuzgiller συίδες
gül ρόδο > gülgiller ροδοειδή

Στο γραπτό, αλλά όχι μόνο λόγο, αντί για το επίθημα αυτό χρησιμοποιείται το επίθημα του πληθυντικού αριθμού. Ούτε σε αυτή την περίπτωση βάζουμε απόστροφο μετά από τα κύρια ονόματα.

Παραδείγματα:
Hakanlar η οικογένεια του Χακάν
annemler οι γονείς μου, οι γενικότερα όλα τα άτομα που συζούν με τους γονείς μου
halaları η οικογένεια της θείας του