Η τουρκική γραμματική

► Η τουρκική γλώσσα διαφέρει από τις ινδοευρωπαϊκές σε αρκετά σημεία. Η εκμάθησή της είναι μια πρόκληση για τους ελληνόφωνους, λόγω των διαφορών που υπάρχουν.
► Η κύρια δυσκολία βρίσκεται στο συντακτικό, το οποίο ακολουθεί συνήθως τη διάταξη «υποκείμενο-αντικείμενο-ρήμα». Για τη σωστή χρήση της γλώσσας απαιτείται η εξοικείωση με πλήθος από «εξωτικές» γλωσσικές καταστάσεις (π.χ. την έλλειψη του ρήματος έχω). Αυτό είναι και στο στοιχείο που κάνει την γλώσσα ενδιαφέρουσα.
► Η γλώσσα είναι συγκολλητική, πράγμα που σημαίνει ότι οι λέξεις παίρνουν επιθήματα χωρίς να μεταλλάσσονται οι ίδιες (ev = σπίτι, evler=σπίτια, evleri=τα σπίτια τους, evlerinden=από τα σπίτια τους).
► Δεν υπάρχουν ανώμαλα ρήματα & γένη! Δεν υπάρχουν οριστικά άρθρα και προθέσεις. Υπάρχουν όμως στη θέση τους δεκάδες επιθήματα (όπως φαίνεται και στο παραπάνω παράδειγμα).
► Το ευχάριστο είναι ότι η γραμματική είναι πεπερασμένη. Οι κανόνες είναι γενικοί και οι εξαιρέσεις είναι πραγματικά ελάχιστες.

Σημείωση:
Για τυχόν παραλήψεις που διαπιστώσετε, ή για διορθώσεις, μη διστάσετε να επικοινωνήστε μαζί μου.