Έτσι ονομάζονται τα επίθετα που προσδίδουν χαρακτηριστικά σε ένα ουσιαστικό: kalın duvar – παχύς τοίχοςyeşil kapı – πράσινη πόρταyuvarlak masa – στρογγυλό τραπέζιakıllı düşünce – έξυπνη σκέψη Τα επίθετα αυτά δηλώνουν το πώς είναι ένα ουσιαστικό, δηλαδή την κατάστασή του, το σχήμα του, το χρώμα του, τις ιδιότητές του…
Κατηγορία: A1
Το τουρκικό αλφάβητο
Το τουρκικό αλφάβητο (Türk alfabesi) αποτελείται από 29 γράμματα και χρησιμοποιείται από το 1928: Γράμμα Όνομα Προφορά A, a a, α α B, b be, μπε μπ C, c ce, τζε παχύ “τζ” Ç, ç çe, τσε παχύ “τσ” D, d de, ντε ντ E, e e, ε ε F, f fe, φε φ G, …
Απώλεια τελευταίου φωνήεντος
Στα τούρκικα οι λέξεις γενικώς δεν αλλοιώνονται όταν παίρνουν επιθήματα (με ποιο συχνή εξαίρεση τις λέξεις που τελειώνουν σε άφωνα ή σκληρά σύμφωνα). Υπάρχουν ωστόσο αρκετές λέξεις, οι οποίες χάνουν το τελευταίο τους φωνήεν όταν παίρνουν επιθήματα που ξεκινούν με φωνήεν (π.χ. δοτική, γενική, αιτιατική, κτητικά). Δηλαδή οι λέξεις αυτές χάνουν το προτελευταίο τους γράμμα: …
Το επίθημα -dir
Το επίθημα –dir έχει πολλές χρήσεις στα τούρκικα. Το –d– μετατρέπεται σε –t– όταν η λέξη τελειώνει σε ένα από τα άφωνα σύμφωνα. Με ουσιαστικά ή επίθετα (με ή χωρίς πτώσεις) έχει την έννοια του «πρέπει να/νομίζω ότι είναι», δηλώνει δηλαδή μια πιθανότητα. Μπορεί να πάρει και κατάληξη πληθυντικού:çocuk evdedir – το παιδί πρέπει να …
Η αρμονία των φωνηέντων στα επιθήματα
Στα τούρκικα σχεδόν τα πάντα σχηματίζονται με επιθήματα, το (πρώτο) φωνήεν των οποίων αλλάζει, ανάλογα με το τελευταίο φωνήεν της λέξης. Η αλλαγή του φωνήεντος του επιθήματος γίνεται με βάση τον παρακάτω κανόνα: τελευταίο φωνήεν της λέξης φωνήεν του επιθήματος a, ı ı e, i i o, u u ö, ü ü
Ουσιαστικά (adlar)
Τα ουσιαστικά στα τούρκικα χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες: Σύμφωνα με τον τρόπο που σχετίζονται με το αντικείμενο: Κύρια ονόματα (özel ad): Balkan, İzmir, Yunanistan… Ονόματα ή επώνυμα ανθρώπων: Çağan, Ahmet, Lale… Ονόματα χωρών, κρατών: İran, İngiltere, Belçika… Ονόματα εφημερίδων, βιβλίων: Hürriyet, Vatan, Çalıkuşu… Ονόματα ιδρυμάτων, συλλόγων, σχολείων, νοσοκομείων: İzmir Kız Lisesi, Kars Belediyesi, …
Δεικτικές αντωνυμίες (Gösterme adılları)
Οι δεικτικές αντωνυμίες στα τούρκικα κλίνονται όπως και τα ουσιαστικά: Bu – σημαίνει αυτός/ή/ό εδώ και χρησιμοποιείται για κάτι που βρίσκεται κοντά μας. Ενικός Πληθυντικός Ονομαστική Bu – Αυτός Bunlar – Αυτοί Αιτιατική Bunu – Αυτόν Bunları – Αυτούς Δοτική Buna – Προς αυτόν Bunlara – Προς αυτούς Τοπική Bunda – Σε αυτόν Bunlarda …
Οι προσωπικές αντωνυμίες (kişi adılları)
Οι προσωπικές αντωνυμίες στα τούρκικα είναι οι εξής: Ονομαστική Δοτική Τοπική Αφαιρετική Αιτιατική Γενική Ben – Εγώ Bana Bende Benden Beni Benim Sen – Εσύ Sana Sende Senden Seni Senin O – Αυτός Ona Onda Ondan Onu Onun Biz – Εμείς Bize Bizde Bizden Bizi Bizim Siz – Εσείς Size Sizde Sizden Sizi Sizin Onlar …
Τα σκληρά σύμφωνα – ç, k, p, t (yumuşama)
► Όταν η λέξη τελειώνει σε ένα από τα λεγόμενα “σκληρά σύμφωνα” (ç, k, p ή t), πριν απ’ το οποίο υπάρχει φωνήεν και παίρνει οποιαδήποτε κατάληξη ξεκινά από φωνήεν (όπως για παράδειγμα γενική, δοτική, αιτιατική κ.ά), είναι δυνατόν το τελευταίο αυτό σύμφωνο να αλλάξει: Το “ç”, μετατρέπεται σε “c”: ağaç – ağaca, çekiç – …
Η γενική (tamlayan)
Η γενική πτώση σχηματίζεται με το επίθημα –(n)in, –(n)ın, –(n)ün, –(n)un. Το φωνήεν του επιθήματος καθορίζεται από την αρμονία των φωνηέντων. Αν η λέξη τελειώνει σε φωνήεν, το επίθημα είναι –nin, –nın, –nün, –nun. araba – arabanın kapı – kapının bahçe – bahçenin Αν η λέξη τελειώνει σε σύμφωνο, το επίθημα είναι –in, –ın, –ün, …