Το επίθημα -(ı)nç/-(i)nç/-(u)nç/-(ü)nç μπαίνει σε ρίζες ρημάτων και σχηματίζει ουσιαστικά και επίθετα. Αν η ρίζα του ρήματος λήγει σε φωνήεν, τότε χάνεται το αρχικό φωνήεν του επιθήματος, αλλιώς αυτό καθορίζεται από τον κανόνα αρμονίας του επιθήματος. Αν η ρίζα του ρήματος λήγει σε –n, τότε το επίθημα μετατρέπεται σε –ç.

Επίθετα:
korkunç – φοβερός
gülünç – γελοίος
kıskanç – ζηλιάρης
iğrenç – αηδιαστικός

Ουσιαστικά:
kazanç – κέρδος
sevinç – χαρά
inanç – πίστη
basınç – πίεση

Το επίθημα –ç παρατηρείται και σε λέξεις που προέρχονται από ουσιαστικά:
anaç – μητρικός
babaç – βαρβάτος