Οι προσωπικές αντωνυμίες της τουρκικής
➡️ ποιες είναι οι προσωπικές αντωνυμίες στα τουρκικά; ⬅️
Οι προσωπικές αντωνυμίες στα τούρκικα είναι οι εξής:
| ονομαστική | γενική | αιτιατική | δοτική | τοπική | αφαιρ. |
| ben (εγώ) | benim | beni | bana | bende | benden |
| sen (εσύ) | senin | seni | sana | sende | senden |
| o (αυτός/ή/ό) | onun | onu | ona | onda | ondan |
| biz (εμείς) | bizim | bizi | bize | bizde | bizden |
| siz (εσείς) | sizin | sizi | size | sizde | sizden |
| onlar (αυτοί/ές/ά) | onların | onları | onlara | onlarda | onlardan |
Παραδείγματα:
Onu gördünüz mü? - Τον είδατε;
Kitabı bana ver - Δώσε μου (=σε μένα) το βιβλίο.
Bizde araba yok - Δεν έχουμε αυτοκίνητο.
Sizler nasılsınız ? - Εσείς πώς είστε;
Sizin memnuniyetiniz bizim referansımızdır (Η ικανοποίησή σας είναι η αναφορά μας)
➡️ γενικές σημειώσεις ⬅️
- Δεν υπάρχουν γένη. Έτσι, "o" μπορεί να σημαίνει αυτός, αυτή ή αυτό.
- Ως ένδειξη σεβασμού και (υπερβολικής) ευγένειας, μπορούμε να βάλουμε στον πληθυντικό αριθμό το siz: sizler (sizlere, sizlerde, sizlerden, sizleri, sizlerin).
- Ως ένδειξη ταπεινοφροσύνης μπορούμε να βάλουμε στον πληθυντικό αριθμό το biz: bizler (bizlere, bizlerde, bizlerden, bizleri, bizlerin).
➡️ τι χρήσεις έχουν ⬅️
Χρησιμοποιούμε τις προσωπικές αντωνυμίες για να δηλώσουμε το:
- Υποκείμενο του ρήματος. Αν και από τη μορφολογία του ρήματος φαίνεται το γραμματικό πρόσωπο, αν το δηλώσουμε μέσω αντωνυμίας είναι κυρίως για έμφαση.
- Ως μονολεκτική απάντηση: Kim konuştu? Ben (Ποιος μίλησε; Εγώ)
- Το siz αντί για το sen, όπως και στα ελληνικά, είναι πληθυντικός ευγενείας.
➡️ πότε ΔΕΝ χρησιμοποιούνται ⬅️
Στα τουρκικά, σε αντίθεση ως προς τα ελληνικά, δεν χρησιμοποιούμε τις προσωπικές αντωνυμίες όταν απαντάμε, εκτός κι αν θέλουμε να δώσουμε έμφαση:
Kitabı Hasan'a verdin mi? Verdim.
(Έδωσες το βιβλίο στον Χασάν; Του το έδωσα.)
Çocuğu gördün mü? Gördüm.
(Είδες το παιδί; Το είδα.)
Çocuğu kim gördü? Ben gördüm.
(Ποιος είδε το παιδί; Εγώ το είδα.)