Οι προσωπικές αντωνυμίες
ποιες είναι οι προσωπικές αντωνυμίες στα τουρκικά;
Οι προσωπικές αντωνυμίες στα τούρκικα είναι οι εξής:
ονομαστική | γενική | αιτιατική | δοτική | τοπική | αφαιρ. |
ben (εγώ) | benim | beni | bana | bende | benden |
sen (εσύ) | senin | seni | sana | sende | senden |
o (αυτός/ή/ό) | onun | onu | ona | onda | ondan |
biz (εμείς) | bizim | bizi | bize | bizde | bizden |
siz (εσείς) | sizin | sizi | size | sizde | sizden |
onlar (αυτοί/ές/ά) | onların | onları | onlara | onlarda | onlardan |
Παραδείγματα:
Onu gördünüz mü? - Τον είδατε;
Kitabı bana ver - Δώσε μου (=σε μένα) το βιβλίο.
Bizde araba yok - Δεν έχουμε αυτοκίνητο.
Sizler nasılsınız ? - Εσείς πώς είστε;
Sizin memnuniyetiniz bizim referansımızdır (Η ικανοποίησή σας είναι η αναφορά μας)

γενικές σημειώσεις
- Δεν υπάρχουν γένη. Έτσι, "o" μπορεί να σημαίνει αυτός, αυτή ή αυτό.
- Ως ένδειξη σεβασμού και (υπερβολικής) ευγένειας, μπορούμε να βάλουμε στον πληθυντικό αριθμό το siz: sizler (sizlere, sizlerde, sizlerden, sizleri, sizlerin).
- Ως ένδειξη ταπεινοφροσύνης μπορούμε να βάλουμε στον πληθυντικό αριθμό το biz: bizler (bizlere, bizlerde, bizlerden, bizleri, bizlerin).
τι χρήσεις έχουν
Χρησιμοποιούμε τις προσωπικές αντωνυμίες για να δηλώσουμε το:
- Υποκείμενο του ρήματος. Αν και από τη μορφολογία του ρήματος φαίνεται το γραμματικό πρόσωπο, αν το δηλώσουμε μέσω αντωνυμίας είναι κυρίως για έμφαση.
- Ως μονολεκτική απάντηση: Kim konuştu? Ben (Ποιος μίλησε; Εγώ)
- Το siz αντί για το sen, όπως και στα ελληνικά, είναι πληθυντικός ευγενείας.
πότε ΔΕΝ χρησιμοποιούνται
Στα τουρκικά, σε αντίθεση ως προς τα ελληνικά, δεν χρησιμοποιούμε τις προσωπικές αντωνυμίες όταν απαντάμε, εκτός κι αν θέλουμε να δώσουμε έμφαση:
Kitabı Hasan'a verdin mi? Verdim.
(Έδωσες το βιβλίο στον Χασάν; Του το έδωσα.)
Çocuğu gördün mü? Gördüm.
(Είδες το παιδί; Το είδα.)
Çocuğu kim gördü? Ben gördüm.
(Ποιος είδε το παιδί; Εγώ το είδα.)