Γιατί τουρκικά

Ποιους λόγους μπορεί να έχει κάποιος για να μάθει τουρκικά;

 

  • Τα χρειάζεται για επαγγελματικούς λόγους. Η οικονομία της Τουρκίας είναι απ’ τις μεγαλύτερες στον κόσμο.
  • Για λόγους σπουδών. Τα τούρκικα είναι εργαλείο για ακαδημαϊκούς ερευνητές.
  • Είναι μια πρόκληση. Τα τούρκικα, επειδή δεν είναι ινδοευρωπαϊκή γλώσσα, δεν μοιάζουν με τις υπόλοιπες, περισσότερο δημοφιλείς γλώσσες.
  • Για προσωπικούς/συναισθηματικούς λόγους. Πολλοί έχουν τουρκόφωνη καταγωγή ή κάποια προσωπική σχέση με κάποιον/α τουρκόφωνο/η. Η γνώση της γλώσσας προσφέρει μια άμεση δυνατότητα επικοινωνίας.
  • Επειδή απλά αρέσουν, όντας μια εύηχη και μελωδική γλώσσα.

Ποιες είναι οι δυσκολίες στην εκμάθηση τουρκικών;

7 Comments

  1. Sevgili Yorgo PAPADOPOULOS! Bugünkü Hürriyet Gazetesinde Haberinizi Okudum. Çalışmalarınız Oldukça Güzel. İki Ülkenin Dostluğu Açısından,Bu Tarz Samimi İlişkileri Geliştiriyor Olmanıza Çok Sevindim. Doğma Büyüme İZMİR liyim. Babam Alexandroupolis Doğumlu.Yaklaşık 1 Yıldır Yunanca Öğreniyorum. Sağlık ve Mutluluklar Dilerim. Hoşçakalınız.

  2. Καθώς μόλις τελείωσα τον πρώτο χρόνο εκμάθησης της τουρκικής, δεν έχω αποκτήσει ακόμη σφαιρική εικόνα της γλώσσας και δεν μπορώ να τη δω αυτόνομη. Αντιμετωπίζω λοιπόν την τουρκική σε σχέση / αντιπαράθεση με την ελληνική και γοητεύομαι από το «αλισβερίσι» των δυο γλωσσών σε πολλά επίπεδα.
    α) Σε επίπεδο ετυμολογίας. Λόγω επαγγελματικής διαστροφής (φιλόλογος γαρ) ενδιαφέρομαι πολύ για την ιστορία των λέξεων, για τις ρίζες και την προέλευσή τους. Συχνά αναρωτιόμουν γιατί λέμε «χρόνια και ζαμάνια», γιατί το άλογο ποιητικά λέγεται «άτι», τι είναι το «τσογλάνι», από πού βγαίνει ο «γρουσούζης», το «μεράκι», ο «γλεντζές», τι είναι το «τσακίρ κέφι» και έψαχνα στα λεξικά. Με τις λιγοστές γνώσεις μου στα τουρκικά έχουν λυθεί ήδη πολλές απορίες.
    β) Σε επίπεδο σημασιολογικό και όχι μόνο. Όταν πρωτοάκουσα την παροιμία «κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι» στα τουρκικά, ή «Ζurnanın son deliği» μου γεννήθηκε η επιθυμία να βρω και άλλα παρόμοια κοινά σημεία που χαρακτηρίζουν τις δυο γλώσσες και τους δυο λαούς. Για παράδειγμα και οι δυο λαοί χτυπάμε ξύλο, όταν ακούμε κάτι δυσάρεστο, αλλά οι Τούρκοι πιάνουν και το αυτί τους (ψάξτε γιατί).
    γ) Σε κάποια χωριά της Θεσσαλίας λένε το τουρκοπρεπές «ζόρλα», ενώ σε χωριά της Σμύρνης λένε το ελληνικό «me to zori». Παρά την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών υπάρχουν λέξεις ή συντακτικές δομές που αρνήθηκαν να εκπατριστούν! Τυχαίο; Δε νομίζω!
    δ) Σε επίπεδο μαγειρικής: αντιλαμβάνομαι πλέον τι κρύβεται πίσω από κάθε γιαπράκι, πεϊνιρλί ή ντολμαδάκι.
    ε) Σε επίπεδο συντακτικής δομής. Δε λέτε συχνά: «Κοτζάμ άντρας»
    ή «Εμ ήρθε εμ δε μου μίλησε»;
    Θα μπορούσα να αναφέρω κι άλλα. Ελπίζω να ανέδειξα μια διαφορετική οπτική ως απάντηση στο ερώτημα «γιατί να μάθει κάποιος τουρκικά».

Σχολιάστε...