Το επίθημα αυτό εφαρμόζεται σε λέξεις που δηλώνουν χρόνο, χώρο ή κτήση, μετατρέποντάς τις σε επίθετα.

• Για τις λέξεις που δηλώνουν χρόνο το επίθημα παίρνει και τη μορφή –kü:
  bugünkü – σημερινός
  yarınki – αυριανός
  akşamki – βραδυνός
  bu seferki yemek – το φαγητό αυτή τη φορά
  
• Για τις λέξεις που δηλώνουν χώρο, χρησιμοποιείται πάντοτε σε συνδυασμό με την τοπική πτώση έχοντας τη μορφή – deki/-teki & – daki/-taki:
  masadaki kitap – το βιβλίο που είναι στο τραπέζι
  evdeki ağaç – το δέντρο που είναι στο σπίτι
  alttaki gömlek – το πουκάμισο που είναι από κάτω
  üst kattaki komşu – ο γείτονας που είναι στον πάνω όροφο
  
• Σε συνδυασμό με τις προσωπικές αντωνυμίες ή τη γενική πτώση για να δηλώσει κτήση (εδώ η λέξη χρησιμοποιείται χωρίς ουσιαστικό):
  benimki – ο δικός μου
  seninki – ο δικός σου
  onunki – ο δικός του
  bizimki – ο δικός μας
  sizinki – ο δικός σας
  onlarınki – ο δικός τους
  Fatma’nınki – αυτός της Φατμά (ο δικός της)
  evinki – αυτό του σπιτιού
  Επίσης μπορούμε να συναντήσουμε αυτές τις λέξεις, με την ίδια έννοια και με την κτητικό επίθημα  γ’ προσώπου:
  benimkisi = benimki
  bizimkisi = bizimki

Προσοχή!
Οι λέξεις με το επίθημα αυτό όταν παίρνουν πτώσεις, πρέπει να μπαίνει ως ευφωνικό το γράμμα –n– και όχι το -y-:
önündekine bak – κοίτα τον μπροστινό σου
dünkünü okumadım – δε διάβασα το χθεσινό
onunkinde var – έχει το δικό του