Τα υποκοριστικά στα τούρκικα σχηματίζονται με τις επιθήματα –cik/-çik και –ceğiz/–cağız. Δεν έχουν ωστόσο τόσο ευρεία χρήση όσο στα ελληνικά (νεράκι, καφεδάκι κλπ).

• Ανάλογα με την αρμονία των φωνηέντων ή της κατάληξης οι παραπάνω επιθήματα μετατρέπονται σε –cik, –cık, –cuk, –cük ή –ceğiz, –cağız: anne (μάνα) – anneciğim (μανούλα μου), adam (άνθρωπος) adamcağız (ανθρωπάκος)
  
• Εάν το τελευταίο γράμμα της λέξης είναι “άφωνο” σύμφωνο, το –c των παραπάνω καταλήξεων γίνεται –ç: kuş (πουλί) – kuşçağızlar (πουλάκια)
• Εάν η λέξη είναι πολυσύλλαβη και λήγει σε –k, αυτό το γράμμα συνήθως εξαφανίζεται: inek (αγελάδα) – inecik (αγελαδίτσα)

Να τονιστεί ότι αρκετές λέξεις που έχουν αυτές τα επιθήματα δεν είναι υποκοριστικά: gelincik, kızılcık, arpacık, kabarcık, tomurcuk…